O noso Club Pequeamig@s tamén se quixo achegar á antigua labor de tecer no tear, e non se lles deu nada mal.

Pasaron unha mañá divertidísima gracias á Clío Reconstrucción histórica, descobrindo o fuso e a roca, fibras naturáis como o liño, o cáñamo ou a la, tecendo fermosas teas nos seus teares, usando lanzadeiras e peines, e sobre todo a súa imaxinación e inxenio.

Grazas rapazas pola vosa paciencia, grazas Pequeamig@s pola vosa creatividade.



















O liño tivo na Mariña unha grande importancia económica e social.

Por unha banda co seu producto elaborábanse tanto o axuar doméstico como o persoal, as velas para os barcos e os traxes de auga para os mariñeiros co procedemento do encascado do liño.

Por outra banda, todos os diversos procesos na obtención do fío de liño eran traballos colaborativos nos que participaba toda a comunidade, e sobre de todo as “fiadeiras” eran un dos máis importantes medios de transmisión oral da nosa cultura popular.

O noso Clube Sénior, estivo a lembrarse dos tempos pasados nos que nas súas casas as avoas tecían no tear, da fermosa flor azul da pranta do liño, dos corvos, os pozos nos que se deixaba a remollar o liño varios días antes de ripalo, daquelas duras e ásperas sabas de estopa, do fuso e da roca e dalgunha trasnada de infancia devanando no fío.

As redeiras e as súas agullas saíron a relucir tamén, as horas adicadas a reparar aparello, ou as velas dos barcos.

Moitas grazas a todos por compartir ás vosas lembranzas, e ós nosos compañeiros de San Paio por deixarnos a semente do liño, a pranta e o liño para fiar que nos axudou a achegarnos un pouco máis a esta parte da nosa historia.

Iso é traballar en rede, compartindo recursos, experiencias e coñecementos.


















En numerosas culturas indíxenas o pau é un instrumento de procura de auga, de mudanza das condicións meteorolóxicas. No Museo Provincial do Mar, o noso Clube Pequeamig@s imitou a construcción desta ferramenta simbólica pero non con o fin de realizar maxia senon de reflexionar sobre a igualdade de xénero dentro da sua multiculturalidade. Non chamomos pola auga que xa cae abundante nesta primavera senón que situamos a igualdade nas mans do futuro.














O 24 de Febreiro é o Día de Rosalía e o Museo Provincial do Mar quixo lembrar e conmemorar tal efeméride. A poesía de Rosalía reflexa multitude de sentimentos marcados pola sua condición de muller e a dor das penúrias da época e a profundo fenómeno da emigración. Nesta homenaxe tales circustancias estiveron presentes pero non exclusivamente desde o pésame senon tamén desde a ollada de esperanza que a voz rosaliana expresa. Voces de muller leron con a súa voz o intimismo dos seus poemas pero tamén se cantou non só a "Negra Sombra" senon tamén à solidariedade da emigración que legou escolas como esta que agora é museo.










Insignia identificativa de Facebook

Image Hosted by ImageShack.us

Agora no twitter

    follow me on Twitter

    Recibenos no teu email

    Introduce a tua dirección:

    Delivered by FeedBurner

    Engadenos na tua web

    Siareiros

    Contacto
    Museo Provincial do Mar
    Avenida da Mariña s/n
    San Cibrao
    27890 Cervo (Lugo)
    Tfno.: 982 594 572 / museodomar

    Horario de inverno (de outubro a maio)
    Martes a sábado:
    Mañás de 11:00 a 14:00
    Tardes de 16:00 a 19:00
    Domingos e festivos:
    Mañás de 11:00 a 14:00
    Luns pechado

    Horario de verán (de xuño a setembro)
    Martes a sábado:
    Mañás de 11:00 a14:00
    Tardes de 17:00 a 20:00
    Domingos e festivos:
    Mañás de 11:00 a 14:00
    Luns pechado

    Contenidos bajo licencia

    Creative Commons License